Psalm 149 Pieśń triumfalna

Skąpiec gromadzi w pocie czoła to, co z wielkim bólem będzie musiał zostawić.
Przysłowie

Niektóre z nich, albo raczej wiele z nich, może nas wprawić w zakłopotanie. Wydają się jednostronne, niepełne, stare
ich mądrość liczy sobie tysiące lat, sprzeczne albo dalekie od myśli chrześcijańskiej. One właśnie bardziej od innych potrzebują «iskierki» refleksji, aby być zrozumiane, wyjaśnione i w swoim kontekście uzupełnione. Dlaczego wybrano właśnie te, a nie inne? Dlatego że wydają się najbliższe życiu, a zwłaszcza jego chrześcijańskiej wizji i również dlatego że pozostają do niego w opozycji, pobudzają do jego zgłębienia. Wiele z nich może wydać się oczywistymi: my również tak pomyśleliśmy, ich pochodzenie nie jest dokładnie określone, wywodzą się z wielu kultur. Niektóre wielokrotnie się powtarzają: dokładna i ostateczna klasyfikacja nie zawsze jest możliwa. Uważny Czytelnik będzie mógł sam przeprowadzić poszukiwania i dokonać porównań.

Czuję powołanie kapłańskie. Z jaką miłością, o Jezu, niosłabym cię w moich rękach, kiedy na mój głos zstąpiłbyś z nieba! Z jaką miłością dawałabym cię duszom! Ale pomimo pragnienia kapłaństwa podziwiam i zazdroszczę świętemu Franciszkowi z Asyżu, i czuję powołanie do naśladowania go, odrzucając wysoką godność kapłańską.
Św. Teresa z Lisieux